مبحث 19 مقررات ملی ساختمان عایق بندی حرارتی جداره ها

دیوار عایق حرارت برای اقلیم 1 مطابق مبحث 19 همواره یکی از نیازهای اساسی در ساخت و ساز بوده است.

از دیرباز، حفظ دمای مناسب در داخل ساختمان‌ها یکی از دغدغه‌های اصلی بشر بوده و در گذشته، استفاده از مصالح سنگین و ضخیم نظیر خشت و آجر برای عایق‌کاری و جلوگیری از اتلاف حرارت در دیوارها بسیار رایج بود.

اما با پیشرفت علم و تکنولوژی، روش‌های نوینی برای عایق‌ کاری حرارتی ساختمان‌ها، به ویژه در دیوار عایق حرارت برای اقلیم 1 مطابق مبحث ۱۹، به وجود آمده است.

این روش‌ها نه تنها از هدر رفتن انرژی جلوگیری می‌کنند، بلکه باعث حفظ محیط زیست نیز می‌شوند.

یکی از راهکارهای موثر برای مقابله با این مشکلات، استفاده از دیوارهای عایق حرارت مطابق مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان است.

ضرورت عایق‌بندی حرارتی در ساختمان‌ها

امروزه با افزایش نگرانی‌ها درباره گرمایش جهانی و تغییرات آب و هوایی، صرفه‌جویی در مصرف انرژی به یکی از مسائل مهم جهانی تبدیل شده است.

بر اساس آمار وزارت نیرو، سالانه بیش از 96 میلیارد متر مکعب گاز برای گرمایش و سرمایش ساختمان‌ها در کشور مصرف می‌شود. از این میزان، حدود 70 درصد به علت عایق نبودن جداره‌ها هدر می‌رود.

این موضوع نه تنها به هدر رفت سرمایه‌های ملی و افزایش آلودگی هوا منجر می‌شود، بلکه آسایش ساکنان را نیز کاهش می‌دهد.

عایق حرارت برای اقلیم ۱: اهمیت و ضرورت

اقلیم ۱ به مناطقی از کشور اطلاق می‌شود که دارای زمستان‌های سرد و تابستان‌های گرم هستند. در این مناطق، به دلیل نوسانات شدید دمایی، نیاز به عایق‌کاری مناسب بیشتر از هر جای دیگر احساس می‌شود.

دیوار عایق حرارت در این اقلیم‌ها باعث می‌شود که دمای داخلی ساختمان در زمستان گرم و در تابستان خنک باقی بماند.

به عنوان مثال، در کلان‌شهر تهران، استفاده از دیوار عایق حرارت مطابق مبحث ۱۹، می‌تواند به طور چشمگیری از اتلاف انرژی جلوگیری کرده و همچنین از آلودگی هوا کاسته شود.

این امر نه تنها باعث کاهش هزینه‌های انرژی می‌شود، بلکه به حفظ محیط زیست و بهبود کیفیت هوای شهر نیز کمک می‌کند.

عایق کاری حرارتی پوسته خارجی با روشهای گوناگونی امکان پذیر است . روش استفاده از دیواری که خود عایق باشد (عایق همگن) نسبت به عایق کاری مضاعف و یا استفاده از دیوار دو جداره کم هزینه تر و سریعتر و سبکتر است

 استفاده از  دیوار دو جداره و سبب کاهش فضا و افزایش وزن سازه و ساختمان می شود .

کلیات مورد نیاز برای تعیین مقاومت حرارتی دیوار:

• مقدار حرارتی که در یک ثانیه از یک عنصر همگن به ضخامت یک متر در حالت پایدار می گذرد در صورتی که اختلاف دمای دو طرف عنصر برابر یک درجه کلوین باشد را ضریب هدایت حرارت می نامند.
• نسبت ضخامت به ضریب انتقال حرارت یک لایه را مقاومت حرارتی آن لایه می نامند.
• عایق سازی پوسته ساختمان با روش های مانند دولایه ساختن پوسته خارجی ، استفاده از عایق میانی ، استفاده از عایق پاششی و یا پوششی ، و یا عایق سازی همگن صورت می پذیرد.

با توجه به ایرادات سه روش اول ذکر شده از جمله افزایش ضخامت جداره ، وزن جداره ، زمان اجرا ، هزینه اجرا ، ایجاد پل حرارتی ، گزینه عایق سازی همگن با بلوک یا پانل عایق بهترین گزینه محسوب می شود.

بلوک عایق والاکس بدون نیاز به عایق کاری اضافه می تواند دیوار عایق برای تمام ساختمانهای گروه 1و2و3 با ضخامت کم، وزن سبک و هزینه مناسب فراهم نماید.

ویژگی‌های دیوار عایق حرارت مطابق مبحث ۱۹

در ایران، به دلیل موقعیت جغرافیایی و تغییرات آب و هوایی، اهمیت استفاده از دیوار عایق حرارت برای اقلیم 1 مطابق مبحث ۱۹ دوچندان شده است.

در بسیاری از کلان‌شهرها، به ویژه تهران، آلودگی هوا و تغییرات شدید دما مشکلات بسیاری را برای ساکنان به وجود آورده است.

1. مصالح به کار رفته:
   دیوارهای عایق حرارت مطابق مبحث ۱۹ از مصالحی تشکیل شده‌اند که توانایی بالایی در جلوگیری از انتقال حرارت دارند. این مصالح شامل فوم‌های عایق، پلی‌استایرن، و الیاف معدنی هستند که به خوبی از اتلاف انرژی جلوگیری می‌کنند.
2. ضخامت دیوار:
   یکی از ویژگی‌های مهم دیوارهای عایق حرارت، ضخامت مناسب آنهاست. این دیوارها معمولاً دارای ضخامت بیشتری نسبت به دیوارهای معمولی هستند تا بتوانند به خوبی از نفوذ سرما و گرما جلوگیری کنند.
3. اجرای صحیح:
   اجرای صحیح دیوارهای عایق حرارت مطابق مبحث ۱۹ نیازمند دقت و مهارت بالایی است. هرگونه نقص در اجرا می‌تواند منجر به کاهش کارایی دیوار و افزایش اتلاف انرژی شود.

برای مشاهده آموزش کلیات مبحث 19 ویدیوی زیر را مشاهده نمایید.